Kızım bugün 3 yaşına basıyor. Hiç geçmeyecekmiş gibi başlayan ilk 3 gün ile şu 3 sene arasını açıklamak ve anlamanın mümkün olmadığı zaman dilimindeyim. Kendi içimden yepyeni bir kadın doğmasının üzerinden 156 hafta nasıl geçmiş olabilir? Minicik bir bebeğin herhangi bir kadını daha da güçlendirebileceği kimin aklına gelir? Kendi içinde hiç olmadığını düşündüğün süper güçlerinin farkına böyle mi varılır? Konu çocuk olduğu zaman tereddütleri anında eleyip çok hızlı kararlar verilebileceğini yaşamadan kim bilebilir? O küçük insanlarla hayata giren yepyeni “aŞk” kavramının bir daha ne yaşanırsa yaşansın ömürlük olacağını ancak “anne olmayı seçen” bilir, her doğuran değil. Sana verilen en değerli emaneti korumak ve kollamak için herhangi bir sınır koyulamayacağını o minicik bedeni kollarının arasında ilk tuttuğun an bilir.

Anne olmak kendi 40 senem içinde beni en şaşırtan, en mutlu eden, en güçlü kılan, en bilinmez, en hızlı ve en hakkını vererek yaşamak istediğim rollerden biriymiş meğer. “Anne olunca anlarsın”ın gerçekten anlam kazandığı durummuş.

Bizi seçtiğin için, aŞk çocuğu olduğun için, şükürler olsun kızım. Yolun, şansın, açık olsun, kaderin güzel, sağlığın, huzurun keyfin yerinde olsun, bize fazlası ile yeter.

Seni kelimelere sığdıramayacak kadar çok seviyorum minnom.

Annen, 02/08/2016